اقتصاد مهندسی و هزینه چرخه عمر

مسلماً علم اقتصاد نقش مهمی را در تعیین هزینه چرخه عمر ایفا می کند و برای محاسبات آن انواع مختلفی از رابطه های علم اقتصاد مورد استفاده قرار می گیرد. این بحث نیاز دارد که هزینه های آینده را با توجه به ارزش زمانی پول محاسبه نماید، هزینه هائی مانند هزینه بهره برداری و هزینه نت (نگهداری و تعمیرات) که بایستی در محاسبات خرید مورد توجه قرار گیرند.
فرمولها و روابط مختلفی در علم اقتصاد وجود دارند که پول را از یک نقطه از زمان به نقطه ی دیگری تبدیل می کنند. در این بخش به برخی از روابط مهم اشاره می شود:           

روابط و فاکتورهای مهم 

اصلی ترین روابط محاسبات اقتصادی در هزینه چرخه عمر را می توان در 6 رابطه ی زیر خلاصه نمود:

محاسبه ارزش آینده 

برای محاسبه ارزش آینده از روی ارزش فعلی در دوره و با نرخ  بهره مشخص از رابطه ی ذیل استفاده می شود:
F = P (1+i) n                                                                                          
در این رابطه P ارزش فعلی، F ارزش آینده یا اصل و فرع، n تعداد دوره و i نرخ بهره  می باشد.
رابطه ارزش فعلی
وقتی می خواهیم ارزش فعلی را از روی ارزش آینده در مدت دوره ی مشخص با نرخ بهره معین محاسبه نمائیم از رابطه ی (1-4) استفاده می کنیم:
P=F [1/ (1+i) n
محاسبه ارزش آینده با سریهای مساوی
برای محاسبه ارزش آینده یا F  با استفاده از رابطه ی زیر از روی سریهای مساوی A برای دوره ی n و نرخ بهره i محاسبه را انجام می دهیم:
F = [A (1+i) n - 1] / i                                                                  
محاسبه میزان سریهای مساوی از روی ارزش آینده
 برای محاسبه ی آن از رابطه ی ذیل میزان سریهای مساوی را از روی ارزش آینده محاسبه می نمائیم:
A = F [i / (1+i) n - 1                                                                   
رابطه بین ارزش فعلی و سریهای مساوی 

با استفاده از رابطه ی از روی میزان سریهای مساوی می توان مقدار ارزش فعلی معادل را محاسبه نمود:
P = [A (1+i) n - 1] / (i (1+i) n                                                     
محاسبه میزان سریهای مساوی از روی ارزش فعلی
با استفاده از رابطه ی ذیل می توان میزان سریهای مساوی را از روی ارزش فعلی محاسبه نمود:
A = P [i (1+i) n] / ((1+i) n - 1                                                       
روشهای محاسبه استهلاک
مقدار استهلاک از پارامترهای مهم در بحث محاسبه هزینه چرخ عمر می باشد. در تعریف استهلاک می توان گفت که دارائیهای ثابت مانند تجهیزات با افزایش عمرشان از میزان ارزش آنها کاسته می شود و این کاهش ارزش دارائی یکی از تعریفهای استهلاک می باشد. روشهای مختلفی برای محاسبه مقدار استهلاک وجود دارد که تشریح روشهای اصلی آن در ذیل می آید:
روش خط مستقیم
روش خط مستقیم  روشی ساده و رایج برای محاسبه استهلاک می باشد که مقدار استهلاک سالیانه در این روش ثابت است و از رابطه ی  زیر  محاسبه می شود:
Dt = (P -SV) / n                                                                                       
که در آن، Dt مقدار استهلاک سالانه، P هزینه اولیه، SV ارزش اسقاط  و n عمر مفید ماشین می باشد.
روش مجموع سنوات  

مطابق "روش مجموع سنوات"  در سال اول مقدار استهلاک بیشترین مقدار را دارد و پس از آن این میزان بر حسب یک نسبت مشخص کاسته می شود تا جائی که کمترین مقدار در سال آخر بدست می آید. برای محاسبه از رابطه زیر استفاده می شود که در آن Dm   مقدار استهلاک در هر سال می باشد
Dt = [(n – t + 1) (P - SV)] / [n (n+1) / 2       

روش موجودی نزولی 

در "روش موجودی نزولی"   که به نامهای فرمول ماتسون و روش درصد ثابت نیز معروف است مقدار استهلاک سالیانه به طور ثابت و با یک نرخ یکنواخت کاهش می یابد به طوریکه مقدار استهلاک سالیانه را باید از حاصلضرب نرخ ثابت در ارزش دفتری سال قبل بدست آورد. حداکثر نرخ برابر است با 2/n  یا دو برابر مقدار نرخ خط مستقیم است و چنانچه نرخ برابر 2/n  باشد روش استهلاک را " روش موجودی نزولی دوبل"  می نامند. مقدار استهلاک و مقدار ارزش دفتری از رابطه های زیر بدست می آید.
Dt = B V t-1                                                                                                     
B Vt = P (1-d) t                                                                                          
در این رابطه ها d نرخ ثابت است و مقدار آن از این رابطه بدست می آید.
d = 1- (SV / P) 1/n